Katecheta i jego żona z wyrokiem

Wyrok zapadł przed jeleniogórskim Sądem Rejonowym i nie jest prawomocny. Joanna M. została skazana na półtora roku więzienia, a Mariusz M. na rok i trzy miesiące. Obojgu małżonkom sąd zawiesił warunkowo wykonanie kary na trzy lata.

Oboje mają także orzeczony 4-letni zakaz zbliżania się do pokrzywdzonych dzieci oraz 4-letni zakaz sprawowania jakichkolwiek form pieczy zastępczej. Oskarżeni muszą także zapłacić po trzy tysiące złotych każdy dla każdego z dzieci.

Kluczowym dowodem w  postępowaniu były zeznania poszkodowanych dzieci – podopiecznych małżonków M., które przesłuchano w obecności psychologa.

Biegły ocenił, że w zeznaniach dzieci nie było jakichkolwiek okoliczności, które podważałyby ich wiarygodność. Ponadto zeznania te różniły się nieco w pewnych aspektach, a dzieci odmiennie relacjonowały przebieg wydarzeń. Te okoliczności pozwoliły na wykluczenie porozumienia dzieci i „wyuczenia się” przez nie zeznań i pomawianie oskarżonych.

Rodzeństwo K. trafiło do rodziny zastępczej w Kowarach w 2007 roku. Przez pierwsze trzy lata sytuacja w rodzinie kształtowała się normalnie. Jednak, jak dowodziła prokuratura w akcie oskarżenia, gdy dzieci podrosły i stały się bardziej aktywne, ruchliwe i hałaśliwe Joanna M. zmieniła swoje zachowanie wobec nich. Zaczęły się wyzwiska, bicie dzieci, szarpanie za włosy, szczypanie, a nawet bicie słuchawką prysznicową w czasie kąpieli. Powodem takich zachowań kobiety było, między innymi to, że dzieciom wolniej szła nauka, wykonywanie poleceń, albo że były spocone po zabawach.

Mariusz M. także zaczął gorzej traktować swoich wychowanków stosując kary cielesne, choć rzadziej niż jego żona. Oprócz bicia pasem dzieci miały słyszeć z jego ust wyzwiska.

Inną formą karania niesfornych podopiecznych było nakazywanie im długotrwałego pozostawania w łóżku w ciągu dnia, albo zakazywanie w uczestniczenia pozaszkolnych zajęciach - na przykład w wyjazdach na „zieloną szkołę”, czy w zajęciach sportowych.

Z czasem relacje w rodzinie zastępczej zostały zaburzone do tego stopnia, że rodzeństwo K. przestało jadać posiłki zresztą domowników. Dzieci jadły w swoim pokoju przy biurkach, głównie makaron z maślanką podczas gdy małżonkowie M. i ich biologiczne dzieci spożywali posiłki przy stole w jadalni. Dzieci opowiadały także, że niejednokrotnie były głodne, ale same nie mogły sobie nic wziąć do jedzenia. Mariusz M. twierdził, że dzieci chciały jadać w swoim pokoju, bo chciały oglądać bajki. A powtarzalność niektórych dań wynikała z tego, że podopieczni lubili pewne potrawy i o nie prosili.

Zaniepokojona sytuacją rodzeństwa K. była też w pewnym momencie szkoła, do której uczęszczały dzieci. O brudnych i za małych ubraniach, brudnych plecakach i niekompletnych przyborach szkolnych pedagog rozmawiała z opiekunami rodzeństwa pedagog szkolona. Nie usłyszała jednak jasnej odpowiedzi, co jest przyczyna takiego stanu rzeczy. Mariusz M. odmówił jednak przyjęcia pomocy ze strony szkoły.

Po interwencji pedagoga szkolnego sytuacja poprawiła się. W śledztwie oskarżeni twierdzili, że dzieci same niszczyły często odzież w szkole, a do domu często przenosiły agresywne zachowania ze szkoły, w której uczyły się też dzieci romskie.

Małżonkowie M. zaprzeczyli, by stosowali kary cielesne i znęcali się nad dziećmi. Kary wychowawcze przez nich stosowane były adekwatne do stopnia zawinienia. Między innymi za kradzież pieniędzy opiekunom.

Rodzeństwo K. o traktowaniu ich przez opiekunów zdecydowało się powiedzieć w czasie wakacji, gdy trafiło do innej rodziny zastępczej w czasie urlopu małżonków M. Powiadomione o tym Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie skierowało zawiadomienie do prokuratury, a dzieci pozostały pod opieką rodziny, u której były w czasie wakacji.