Szansa na życie w Teatrze za Murem

Tadeusz Wnuk, prowadzący warsztat i reżyser pokazu wybrał temat niezwykle aktualny i trudny – dopalacze. „To nie sztuka, nie spektakl, nie reżyseria – to wspólna praca z osadzonymi; to nie literatura i fikcja, może trochę publicystyka” – uprzedzał, zapowiadając to wydarzenie. Niepotrzebnie, bowiem już pierwsze obrazy z miejskiego monitoringu z kompletnie zamroczonymi młodymi ludźmi, które rozpoczynają pokaz, są wystarczająco mocnym wprowadzeniem w temat. Po tych „obrazkach” opowiadane historie, są tylko powieleniem schematu, który doskonale znamy. Oto gabinet psychologa, do którego po kolei przychodzą pacjenci: młody narkoman, któremu narzeczona postawiła ultimatum: ja, albo narkotyki, ojciec, którego syn popełnił samobójstwo po zażyciu dopalaczy i dealer narkotyków, któremu policja zarekwirowała „towar”. Trzy historie z obu stron barykady, zakończone kolejnym filmem – tym razem już inscenizowanym – nie mniej drastycznym, pokazującym skutki zażywania narkotyków. Tak więc zamiast spektaklu licznie zgromadzeni widzowie mogli tym razem obejrzeć lekcję poglądową na „palący” temat” – tym mocniejszą, kiedy uświadomimy sobie, kto jest nauczycielem…