Jamolada jak Feniks

- To był 1989 r. w całym kraju wrzało, a my postanowiliśmy zrobić taką imprezę, jaka nam się podoba – mówi Jacek Kunikowski, jeden z pomysłodawców i organizatorów Jamolady. Na koncert nie mógł przyjść każdy, a jedynie wtajemniczeni. Trzeba było być wprowadzonym, mieć zaproszenie.

„Długi”, „Ziomek”, „Jachu” i Monika byli na pierwszej Jamoladzie. Mieli wtedy po dziewiętnaście, dwadzieścia lat. Pamiętają bluesowo-rockowe noce i wyjątkowy klimat. „Długi” wspomina, że wszyscy pomagali przy kolejnych Jamoladach przy organizacji, dekorowaniu sali. Za darmo. Choć alkohol lał się szerokim strumieniem, nie było kłopotów porządkowych. Żadnych bramkarzy, mięśniaków z ochrony. „Ziomek” pamięta, że udostępniał swój strych na nocleg dla przyjezdnych. - W niewielkim pomieszczeniu leżało ich tam ze 20, poukładani jak śledzie – opowiada. Monika założyła stronę Jamolady na facebooku. - Znaleźliśmy kilka zdjęć z tamtych Jamolad, ktoś dosłał kolejne. Pomyśleliśmy, że musimy się tym podzielić – mówi. 

Agnieszka Jakubik z MOK w Kowarach jest entuzjastką reaktywacji Jamolady.  - Chcemy zachować dawny, nienachalny sposób promocji. Kto chce na Jamoladę trafić, ten zawsze trafi. Interesuje nas publiczność nieprzypadkowa – mówi.

Na piątkowej Jamoladzie w sali Miejskiego Ośrodka Kultury w Kowarach wystąpili: Mejkap, Facing Hell, Nie Jest Dobrze, Rącze Jelonki