Artyści wyszli na ulice. Po raz 39.

Z niewielkim opóźnieniem, jakby z ociąganiem, ale ruszyła parada spod Bramy Wojanowskiej, a właściwie z ul.1 Maja kilka minut po 19.30. Na czele wielka platforma w symbolizująca okręt, na niej aktorzy, za nią i wokół niej – publiczność. Było głośno, dużo dymu i piękna muzyka wykonywana na żywo. Słychać fragmenty tekstów Calderona i współczesne teksty odnoszące się do sytuacji bieżącej. No i, oczywiście, zaproszenie do oglądania festiwalowych produkcji. Powolny pochód dotarł d Placu Ratuszowego, na platformę został zaproszony Prezydent Jerzy Łużniak, który w kilku słowach odniósł się do festiwalowych tradycji Jeleniej Góry, poprosił o minutę ciszy dla uczczenia pamięci inicjatorki i wieloletniej dyrektor festiwali, Aliny Obidniak. Zapowiedział, że przyszłoroczny festiwal i następne, będą nosić Jej imię. Kończąc, wspólnie z Tadeuszem Wnukiem, dyrektorem Teatru im. Cypriana Kamila Norwida, który, jak zwykle jest organizatorem imprezy, wypowiedzieli zwyczajową formułę otwierającą trzydniowe święto teatrów ulicznych.

Publiczność dopisała – na Placu Ratuszowym trudno było przysłowiową szpilkę wcisnąć. Entuzjazm wzbudziły tańce na wysokościach przy ścianie Ratusza wykonane przez sympatyczny włosko-francuski duet akrobatów „Cirque Suspendu”. Po dosyć rozwlekłym początku tego widowiska i przedłużających się interakcjach z publicznością, niezwykle efektowny finał został nagrodzony rzęsistymi oklaskami.

Najmocniejszym akcentem pierwszego dnia festiwalu był, oczywiście, spektakl doskonale znanego z wcześniejszych występów na jeleniogórskim festiwalu, Lwowskiego Akademickiego Teatru Voskresinnia z Ukrainy pt. „Ukraina. Testament Szewczenko”. Mocno uszczuplony o męską część, zespół, wykorzystując wypróbowane środki sztuki ulicy, a więc światło, dźwięk, ogień, szczudła, na kanwie życia i twórczości ukraińskiego narodowego poety i orędownika niepodległości Ukrainy, Tarasa Szewczenki, zaprezentował dramatyczne losy narodu, upominającego się od stuleci o niepodległość. Spektakl został przyjęty entuzjastycznie, na zakończenie aktorzy unieśli złączone flagi – polską i ukraińską, zabrzmiała doskonale znana pieśń „Podaj rękę Ukrainie” i tak zakończył się ten wieczór.