Co z tym węglem? Miasto nie może, czy nie chce pośredniczyć w sprzedaży węgla?

Jeleniogórzanie boją się o nadchodząca zimę. Przekaz rządu jest taki, że jego sprzedażą winny zajmować się samorządy. Podczas naszego dyżuru kilka telefonów dotyczyło tej kwestii, tak więc o odpowiedź poprosiliśmy rzecznika prasowego jeleniogórskiego ratusza Cezarego Wiklika.

„Powodów, dlaczego władze samorządowe Jeleniej Góry nie swą entuzjastami pomysłu, by jeleniogórskie spółki miejskie rozprowadzały węgiel jest mnóstwo.

Po pierwsze – nie mają wpływu ani na jakość węgla, ani na jego cenę. Cena 2.100 zł za tonę w porcie jest tylko pozornie niewysoka, bo jeśli doliczyć VAT (483 zł) , to cena rośnie już w miejscu odbioru do kwoty niemal 2.600 zł. Do tego należy dodać załadunek, transport i rozładunek, więc można z grubsza oszacować, że tona węgla na składzie w Jeleniej Górze kosztowałaby ok. 3.000 zł.

Pozostaje sprawa jakości: sprzedawca wobec klienta odpowiada za jakość towaru, a samorząd musiałby kupować węgiel „jak leci”, nie mając wpływu na to, czy on jest sortowany, czy jest tzw. Eko-groszkiem, czy po prostu – miałem. A potem miejska spółka musiałaby „świecić oczyma” przed ludźmi, którzy nie chcieliby takiego węgla.

NIE ISTNIEJE MOŻLIWOŚĆ WZIĘCIA WĘGLA „W KOMIS” – gdyby tak było, to finanse Miasta byłyby niezagrożone. A w istniejącej teraz sytuacji Miasto musiałoby kupić węgiel za własne pieniądze i na własne ryzyko – takiego ryzyka samorząd nie może podjąć.

Kolejne powody to:

– w Jeleniej Górze nie ma spółki komunalnej, w zakresie której mógłby się łatwo znaleźć obrót węglem. Ani „Wodnik”, ani MPGK, czy MZK nie mają maszyn, placów, itp. do składowania, ważenia, transportu węgla. Nie mają takich urządzeń – co oczywiste – „Termy Cieplickie”. Spółka ciepłownicza ECO nie jest własnością Miasta, a prywatną firmą, której samorząd nie może obligować do czegokolwiek.

– w piśmie PGE z 22.09. traktującym właśnie o potrzebie włączenia samorządów do obrotu węglem zaznaczono mnóstwo czynności, które samorząd powinien wykonać przed ewentualnym zaangażowaniem się w taką sprzedaż, w tym: (1) uzyskanie zezwolenia na prowadzenie tej działalności, konieczność rejestracji podmiotu, który chciałby handlować węglem, jako podatnika akcyzy i uzyskanie zwolnienia od akcyzy, należy załączyć tzw. gwarancje akcyzowe do wniosku do Urzędu Skarbowego, poddać wniosek weryfikacji formalnej i merytorycznej. W pkt 3 instrukcji zapisano szereg rygorów, m.in. konieczność złożenia tzw. depozytu gotówkowego w gotówce, lub w formie gwarancji bankowej czy ubezpieczeniowej, albo weksla, albo hipoteki na nieruchomości, itp., itd. Pomijając złożoność formalną tych działań można powiedzieć, że wymagają one ogromnie wiele czasu, a właśnie czasu na zakupy węgla już nie ma.

– zakupy dużej wartości muszą być prowadzone w oparciu o ustawę o zamówieniach publicznych, a terminy tam zawarte oznaczają kilku-, bądź wręcz kilkunastotygodniowe przygotowanie się do takiej operacji

Generalnie – żeby samorząd mógł sobie pozwolić na poważne potraktowanie pomysłu o partycypację w operacji handlu węglem dla mieszkańców potrzebne są ogromnie pieniądze (w świetle przetargu na dostawę energii elektrycznej dla Jeleniej Góry, gdzie najniższa oferta była 760 porcent wyższa od dotychczasowych cen) tych pieniędzy po prostu nie ma. Potrzebny jest specjalistyczny sprzęt i place – nie ma ani jednego, ani drugiego. Potrzebni są ludzie znający branżę (tacy pracują w składach prywatnych, a one nie palą się ze względu na brak zaufania do Rządu do tej operacji). I czas na przeprowadzenie przygotowań. Nie ma w dyspozycji samorządu żadnego z tych elementów.”