Od lat spadające fragmenty elewacji kościoła pw. św. Józefa Opiekuna Zbawiciela w Świerzawie są zagrożeniem dla mieszkańców miasteczka. Wreszcie to się zmieni, bo niebawem ruszy remont obiektu.
O historii i planowanych pracach informuje Wojewódzki Dolnośląski Konserwator Zabytków:
W 1747 r. zostaje położony kamień węgielny pod budowę świątyni na rynku Świerzawy, w sąsiedztwie ratusza. Wygląd kościoła z tego okresu znany jest z rysunku Wernhera z poł. XVIII w. Był to kościół o prostej bryle, nakryty mansardowym dachem. W 1762 r. dochodzi do pożaru świątyni; ukończenie odbudowy nastąpiło dopiero w 1778 r. W 1844 r. dobudowano od północy wieżę. W latach 1876-78 przebudowano gruntownie świątynię w stylu neogotyckim. Przypuszcza się, że wykorzystano fundamenty, posadzkę oraz wieżę pierwotnego kościoła. Po 1945 r. obiekt zostaje przejęty przez Skarb Państwa. W latach 60-tych XX w. był krótko użytkowany w celach religijnych przez Kościół Polsko-Katolicki, po czym służył jako skup butelek, sklep oraz magazyn meblowy. W latach 90-tych XX w. katolicy rozpoczęli starania o przejęcie kościoła. Dopiero w 1999 r. został reaktywowany jako katolicki kościół filialny pw. Św. Józefa Opiekuna Zbawiciela i stanowi własność Parafii Rzymskokatolickiej pw. Wniebowzięcia NMP w Świerzawie.
Wieloletni brak użytkowania kościoła niezgodnie z jego sakralnym przeznaczeniem przyczynił się do powstania wielu nieprawidłowości w zakresie stanu zachowania elewacji, wystroju i wyposażenia tego zabytku. W obiekcie zachowały się m.in. drewniane empory, kamienna posadzka, bogaty detal architektoniczny w formie ceramicznej żebrowej dekoracji sklepiennej, roślinnej dekoracji głowic filarów i półfilarów przyściennych, maswerków okiennych, witraży.
Obecnie w najgorszym stanie technicznym i estetycznym znajdują się elewacje kościoła, które wymagają pilnych działań konserwatorskich i prac remontowych. W tym roku zostały przeprowadzone przez konserwatora dzieł sztuki, panią Dorotę Wandrychowską, badania stratygraficzne elewacji, których celem było określenie pierwotnej kolorystyki wypraw tynkarskich, określenie techniki wykonania oraz zbadanie oryginalnych materiałów zastosowanych na obiekcie. W wyniku tych badań stwierdzono, że na murowanym z piaskowca kościele, z ceglanymi narożnikami, zachował się częściowo oryginalny tynk barwiony w masie zwietrzeliną piaskowcową w kolorze czerwonym. Obecnie na elewacjach znajdują się wtórne warstwy współczesnego cementowego tynku z lat 70-tych XX w.
Parafia planuje w najbliższym czasie przeprowadzić prace konserwatorskie i remontowe tynków na elewacji północnej kościoła, z zachowaniem oryginalnych wypraw i wykonaniem nowych tynków wapiennych barwionych w masie. Kamienny detal architektoniczny zostanie poddany pracom konserwatorskim. Planowane prace mają na celu zahamowanie procesu destrukcji wypraw tynkarskich oraz przywrócenie walorów estetycznych tego niemal jednorodnego stylistycznie zabytku sakralnego. Prace zostaną przeprowadzone z wykorzystaniem środków finansowych z Rządowego Programu Polski Ład.
Fot. i info. DWKZ
